Działalność hazardowa jest często wykorzystywana przez przestępców. To sprawia, że przepisy dotyczące przelewów są coraz bardziej restrykcyjne, a bukmacherzy coraz częściej żądają podania źródła przychodów. Jeśli obstawiasz większe kwoty, to powinieneś koniecznie przeczytać ten artykuł.

Mężczyzna w garniturze i ciemnych okularach wiesza na sznurku banknot dolarowy

Pranie pieniędzy

1. Co to jest pranie pieniędzy?

Def. Pranie pieniędzy (ang. money laundering) – działania zmierzające do wprowadzenia do legalnego obrotu pieniędzy lub innych wartości majątkowych uzyskanych z nielegalnych źródeł, bądź służących do finansowania nielegalnej działalności.

1.1. Historia prania pieniędzy

Termin “pranie pieniędzy” został użyty po raz pierwszy w USA w latach 20. XX wieku. Mafia włoska, która działała w Chicago, czerpała zyski z nielegalnej produkcji, sprzedaży i przemytu alkoholu. Kierował nią słynny Al Capone. Aby ukryć proceder, członkowie mafii zakładali legalne sklepy pralnie handlowo-usługowe. Do zysków dopisywali przychody z nielegalnej działalności i w ten sposób osiągali legalne dochody. Nie dało się sprawdzić ile faktycznie prania (usług) zostało wykupionych w danej pralni. To sprawiało, że stosunkowo niskim kosztem można było zalegalizować nielegalne pieniądze.

1.2. Pranie pieniędzy w branży hazardowej

Branża hazardowa jest bardzo atrakcyjna dla osób, które chcą wyprać pieniądze. Wyobraź sobie, że ktoś wpłacił do bukmachera 100.000 EUR, a potem obstawił zakłady tak, by stracić jak najmniej i wypłaca legalną wygraną 95.000 EUR. Proces można powtarzać wielokrotnie aż droga pieniędzy staje się praktycznie niemożliwa do ustalenia, a tym samym pieniądze stają się “legalnie zarobione u bukmachera”.

Aby przeciwdziałać praniu brudnych pieniędzy państwa na świecie wprowadziły tzw. ustawę AML, która m.in.:

  • określa warunki weryfikacji tożsamości
  • określa progi kwotowe wpłat/wypłat, które wymagają dodatkowej weryfikacji
  • umożliwia konfiskatę środków gracza w określonych przypadkach

1.3. Źródła pochodzenia pieniędzy

Wyróżniamy następujące źródła pochodzenia pieniędzy:

  • czyste – dochody pochodzą z jasnych źródeł i zapłacono od nich odpowiednie podatki (np. dochody potwierdzenia wygranych z legalnych bukmacherów)
  • szare – dochody pochodzą z działalności gospodarczych, prowadzonych bez odpowiedniej licencji (np. bukmacherzy zagraniczni przyjmujący rejestracje od Polaków, ale nie posiadający licencji w Polsce), od których najczęściej nie odprowadzono podatków
  • brudne – dochody nieujawnione organom podatkowym (tutaj zawiera się działalność przestępcza, ale nie tylko)

Zawodowi gracze zakładów czy pokera, którzy uzyskują przychody z bukmacherów czy pokerroomów zagranicznych, nie mogą legalnie zapłacić podatków w Polsce, z uwagi na przepisy ustawy hazardowej.

2. Etapy prania pieniędzy

2.1. Faza wstępna

W fazie wstępnej przygotowywana jest cała struktura i plan przelewów pieniężnych. Do tego konieczna jest analiza prawna podmiotów, które będą pośredniczyły w transakcjach. Może także nastąpić transfer kapitału za granicę (lub z miasta na wieś, gdzie jest mniejsza szansa na wykrycie nieprawidłowości).

2.2. Umieszczenie

Etap umieszczania to fizyczne przemieszczanie pieniędzy z nielegalnej działalności i wprowadzenie jej do instytucji finansowych lub do działalności gospodarczej świadczącej legalne usługi, nie powiązanej z nielegalnym biznesem. Najczęściej wykorzystuje się w tym celu sektor usług czy branżę hazardową, które nie pozostawiają wartości materialnych, przez co trudniej je kontrolować.

Podczas umieszczania pieniądze są najbardziej narażone na wykrycie i zajęcie. Aby pomóc na etapie rozmieszczenia, fundusze mogą być początkowo przemycane przez granice kraju i umieszczane w instytucjach finansowych zlokalizowanych w innych krajach.

2.3. Pranie pieniędzy

Etap prania pieniędzy polega często na przeprowadzaniu wielu złożonych transakcji finansowych (np. przelewów bankowych, instrumentów pieniężnych, transakcji kupna/sprzedaży) w celu utrudnienia wyśledzenia wpływów z ich nielegalnego źródła, co maskuje lub uniemożliwia odkrycie prawdziwego pochodzenia pieniędzy.

W przypadku firm wykorzystywana jest tzw. kreatywna księgowość.

Słynny gangster Al Capone używał samoobsługowych pralni do zalegalizowania swoich pieniędzy i stąd właśnie wzięła się nazwa całego procesu prania brudnych pieniędzy.

„ML” oznacza pranie pieniędzy, które można przeprowadzić na kilka sposobów:

  1. Zmiana statusu prawnego lub przekazanie mienia, wiedząc, że takie mienie pochodzi z działalności przestępczej lub z aktu udziału w takiej działalności,
    w celu ukrycia lub ukrycia nielegalnego pochodzenia mienia lub udzielenia pomocy osobie, która angażuje się w taką działalność w celu uniknięcia prawnych konsekwencji tej działalności.
  2. Zatajenie lub ukrycie prawdziwego charakteru, pochodzenia, lokalizacji, rozrządzenia, przemieszczania, praw w odniesieniu do lub własności mienia, wiedząc, że takie mienie
    pochodzi z działalności przestępczej lub z aktu udziału w takiej działalności.
  3. Nabycie, posiadanie lub korzystanie z mienia, ze świadomością w momencie przyjęcia/przekazania, że ​​takie mienie pochodzi z działalności przestępczej lub z udziału
    w takiej działalności.
  4. Przygotowanie, próby popełnienia oraz współudział w popełnieniu którejkolwiek z czynności wymienionych w punktach 1-3 powyżej.

2.4. Integracja

Etap integracji polega na zebraniu funduszy z powrotem w jedną całość tak, aby mogły wrócić do właściciela. Każda z części składowych ma legalne źródło pochodzenia.

Na przykład integracja tych wpływów może obejmować zakup nieruchomości, firm, papierów wartościowych, samochodów, biżuterii itp. Integracja przywraca fundusze z powrotem do gospodarki pod pozorem normalnych dochodów biznesowych. Na tym etapie niezwykle trudno jest rozróżnić legalne i nielegalne fundusze.

3. Przepisy prawne

Pranie pieniędzy jest przestępstwem, za które grozi w Polsce kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat (może być w zawieszeniu), w zależności od wagi czynu i kraju, w jakim zostało popełnione.

W 2021 roku przepisy europejskie nakazują zgłaszanie transakcji walutowych powyżej kwoty 10.000 EUR. Mogą obejmować także sumę transakcji mniejszych kwot, ale w małych odstępach czasu (nie wiem jakich). Wymogi dotyczące identyfikacji i weryfikacji klientów, zasad prowadzenia dokumentacji zostały nałożone na instytucje depozytowe takie jak:

  • banki (np. Revolut),
  • portfele elektroniczne (z tych korzystają najczęściej gracze zagranicznych bukmacherów),
  • kasy oszczędnościowe,
  • spółdzielcze kasy pożyczkowe,
  • domy maklerskie,
  • dealerów papierów wartościowych,
  • punkty wymiany walut,
  • podmioty prowadzące przekazy pieniężne,
  • podmioty realizujące czeki,
  • inne instytucje finansowe.

W przypadku bukmacherów europejskich, najbardziej restrykcyjne prawo jest w Wielkiej Brytanii, gdzie została wprowadzona ustawa The Money Laundering Regulations 2007. Do jej zapisów stosują się wszyscy bukmacherzy brytyjscy podlegający pod UK Gambling Commission (Polacy nie mogą obstawiać u tych bukmacherów). Przepisy krajów Unii Europejskiej dot. prania pieniędzy będą zapewne szły w kierunku restrykcyjnych przepisów UK.

Niektóre z zapisów są już stosowane, np. przez bukmacherów licencjonowanych na Malcie, która jest kolebką wielu bukmacherów, jak np. ten:

UWAGA 1:
Prawo nakłada obowiązek ponownej weryfikacji tożsamości, jeśli użytkownik wypłaca kwotę min. 2000€ (punkt 10/b/iii ustawy TMLR 2007).

Warto zatem wypłacać regularnie mniejsze kwoty, żeby uniknąć zbędnych formalności.

UWAGA 2:
Przy wpłatach powyżej 10.000 EUR zostaniesz zapewne poproszony o udokumentowanie źródła pochodzenia pieniędzy. Wypłaty powyżej tej kwoty mogą być zgłaszane do krajowych instytucji związanych z praniem pieniędzy.

Ustawa w szczególności nakłada obowiązek monitorowania wszystkich transakcji w ciągu ostatnich 5-6 lat. Dlatego dane zamkniętych kont muszą być przechowywane przynajmniej przez ten okres.

4. Wykrywanie nieprawidłowości

Każdy bukmacher dysponuje tzw. “działem ryzyka“, który odpowiada m.in. za wykrywanie nietypowych transakcji i działań finansowych.

PRZYKŁAD:

Jeden gracz ciągle stawia na jedną drużynę koszykówki, a drugi na przeciwną (w opcji bez remisu), a potem w kilku, kilkunastu meczach ten schemat się powtórzy. Jest to jasny sygnał dla pracownika bukmachera, że Ci gracze mogą być w zmowie. Albo chcą wyprać pieniądze albo wyłudzić środki bonusowe.

Warto zwrócić uwagę na to, w jaki sposób bukmacher widzi Twoją grę.

Jeśli bukmacher będzie niskiej wiarygodności, to może wykorzystać twój sposób gry przeciwko tobie, na podstawie historii zakładów, oskarżając Cię o pranie pieniędzy i skonfiskować środki “zgodnie z prawem”. W takiej sytuacji gracz jest często na przegranej pozycji, dlatego trzeba wiedzieć którzy bukmacherzy są wiarygodni, znać swoje prawa i prawa obowiązujące w branży zakładów takie jak te dot. prania pieniędzy.

5. Lista podejrzanych działań

5.1. Czym są podejrzane transakcje?

Biorąc pod uwagę ilość transakcji w każdej instytucji finansowej, niemożliwe jest sporządzenie ostatecznej listy transakcji, które mogłyby być podejrzane. Są jednak pewne grupy transakcji, które zawsze wywołują podejrzenia w dziale ryzyka lub płatności.

Im częściej gracz realizuje podejrzane transakcje, tym większe jest prawdopodobieństwo, że bukmacher zrobi mu problemy z tego tytułu.

Bukmacher musi znać swojego klienta (zob. procedura Know Your Client), aby podjąć świadomą decyzję, czy transakcja jest podejrzana. Im lepiej bukmacher/kasyno zna klienta, tym precyzyjniejsza może być analiza jego transakcji.

Wielu bukmacherów bardzo dużo wie o swoich klientach z informacji rutynowo uzyskiwanych poprzez depozyty, rachunki graczy i wypłaty.

W niektórych przypadkach bukmacherzy korzystają z ogólnodostępnych informacji, w celu weryfikacji informacji dotyczących klientów. Wszystkie te źródła informacji mogą pomóc bukmacherowi w ocenie konkretnych transakcji.

W przypadku krajów Unii Europejskiej, instytucje finansowe mają obowiązek zgłaszania każdej transakcji powyżej kwoty 10.000,00 EUR. Czasem dotyczy to niższych kwot, o czym szerzej poniżej.

5.2. Lista podejrzanych transakcji

Bukmacherzy mogą uznać za podejrzane następujące transakcje (lista niepełna, ulegająca zmianom w czasie):

  • jednorazowa wypłata min. 2.000 EUR (dot. np. bukmacherów z Malty),
  • gracz wpłaca kwotę 3.000-10.000 EUR, po czym wykazuje minimalną lub żadną aktywność hazardową i zleca wypłatę,
  • konto gracza jest zasilane “na raty”, z czego każda kwota depozytu nie przekracza 10.000 EUR
  • jednego dnia otwarto wiele kont, które zostały zasilone tą samą kwotą, która jest w przedziale 3.000-10.000 EUR
  • gracz po wygraniu dużej kwoty/kwot rozbija wypłatę na kilka transakcji poniżej 10.000 EUR każda
  • gracz często przeprowadza transakcje wpłaty/wypłaty w kwotach, które są nieco niższe od progu 10.000 EUR
  • gracz pyta czy może przelać część środków na konto “kolegi”
  • gracz często przesyła środki powyżej 3.000 EUR, pochodzące z innych źródeł niż dochody z gier, do instytucji finansowych znajdujących się w kraju, który nie jest jego miejscem zamieszkania
  • gracz regularnie przeprowadza transakcje (np. między 1.000 a 3.000 EUR) obejmujące przelewy do, z lub za pośrednictwem banku lub pozabankowej instytucji finansowej znajdującej się w kraju, który nie jest jego /miejscem zamieszkania
  • gracz wysyła wiele przelewów (np. mniej niż 3.000 EUR każdy), których suma wynosi nieco poniżej 10.000 EUR w ciągu dnia gry
  • gracz otrzymuje przelewy bankowe i natychmiast kupuje kupony podarunkowe na grę na rzecz osoby trzeciej (tylko nieliczni bukmacherzy mają taką opcję)

5.3. Podawanie fałszywych informacji

Czujność pracownika bukmachera wzbudzą także następujące sytuacje dot. podawania fałszywych informacji:

  • gracz dostarcza dokument identyfikacyjny, który zdaniem bukmachera jest fałszywy lub zmieniony (np. zmieniono adres, zastąpiono zdjęcie itp.)
  • podane przez gracza informacje nie zgadzają się z otrzymanymi skanami
  • nieuzasadnione wywieranie presji na pracowników bukmachera do nieprzesyłania wymaganych raportów lub zgłaszania transakcji
  • gracz próbuje wpływać lub przekupywać pracownika, aby ten nie zgłaszał transakcji
  • gracz żąda, aby bukmacher rozłożył wypłatę dużej nagrody na mniejsze kwoty, aby uniknąć raportowania
  • gracz lub grupa osób fałszuje podpisy lub używa fałszywych kart kredytowych, a łączna kwota transakcji wynosi min. 3.000 EUR

5.4. Nietypowa aktywność graczy

Poniższe działania, ograniczające ryzyko straty, mogą spowodować, że bukmacher posądzi Cię o pranie pieniędzy:

  • obstawianie przeciwnych zdarzeń powtarza się pomiędzy określoną grupą osób w ramach jednego bukmachera, a suma stawek w rundzie przekracza 3.000 EUR
  • wielu deponentów używa jednego konta
  • gracz rutynowo obstawia obie strony tej samej linii na wydarzenia sportowe, a zatem kwota ogólnych strat klienta jest minimalna
  • gracz rutynowo korzysta z opcji cash-out, które dają mu minimalną stratę

W USA bukmacherzy, kasyna i pokerroomy są zobowiązane do ulepszenia procedur zwalczających pranie brudnych pieniędzy poprzez wysyłanie raportów rocznych. Europa nie jest jeszcze tak restrykcyjna, ale będziemy obserwować podobny trend. Z roku na rok wypełnianie formularzy dot. źródła pochodzenia pieniędzy staje się coraz bardziej powszechne.

6. Polityka zamkniętej pętli

Większość bukmacherów stosuje tzw. closed loop policy, czyli politykę zamkniętej pętli. Wymusza ona wypłatę środków z powrotem do ich źródła, aby utrudnić pranie pieniędzy oraz zwiększyć bezpieczeństwo płatności (skradzionymi) kartami debetowymi i kredytowymi.

W praktyce oznacza to, że jeśli wpłaciłeś poprzez ecoPayz 100 PLN, a potem jeszcze 200 PLN, to możesz wypłacić jedynie na ecoPayz 0-300 PLN (suma depozytów). Po wypłacie całych 300 PLN możesz użyć innej metody wypłaty. Nadwyżki możesz wypłacać dowolną metodą.

Z powodu tej polityki, relokacja środków pomiędzy twoimi kontami bukmacherskimi i płatniczymi jest utrudniona. Warto uwzględnić to ograniczenie w strategii zarządzania kapitałem.

7. Podsumowanie

Pamiętaj, że ani bukmacher ani żadne instytucje finansowe NIE są po Twojej stronie. Jesteś dla nich tylko jednym z bardzo wielu klientów. Jeśli ograsz jakiegoś bukmachera, to licz się z tym, że nie będzie Ci przychylny, a nawet może Ci stawiać zbędne kłody pod nogi typu dodatkowe weryfikacje tożsamości, długi czas oczekiwania na wypłatę, limity stawek itp.

Istnieją bukmacherzy, banki, portfele internetowe, które nie grają “fair”. Unikaj ich jak ognia! Wiarygodność to podstawa. Nieuczciwi bukmacherzy mogą oskarżyć Cię o pranie pieniędzy, pod byle pretekstem. Skonfiskują Twoje środki i najczęściej masz znikome szanse na ich odzyskanie.

Dlatego pamiętaj, aby “nie wkładać wszystkich jajek do jednego koszyka”. Trzymaj pieniądze na różnych kontach i staraj się regularnie wypłacać nadwyżki. Pieniądze zarobiłeś dopiero wtedy, gdy możesz ich dotknąć w postaci papierowej lub w postaci jakiegoś dobra materialnego czy usługi, na którą masz “pokrycie” w legalnych przychodach.

8. FAQ – najczęściej zadawane pytania dotyczące prania pieniędzy

8.1. Kim jest słup?

Słup to osoba “podstawiona”, na którą rejestrowane jest konto bukmacherskie/finansowe, a która faktycznie nie zarządza tym kontem. Słup-osoba posiada zdolność do czynności prawnych, ale z powodu niewiedzy, czy w nadziei na obiecaną nagrodę, zgadza się udostępniać swoje prawa innej osobie. Anglicy używają określenia muł pieniężny (ang. money mule) albo smerf.

W branży zakładów bukmacherskich słupy pomagają w zdobywaniu bonusów powitalnych oraz omijania limitu stawek. Używanie słupów jest zabronione w Regulaminie każdego bukmachera.

Rolę słupów pełnią zazwyczaj:

  • żona/narzeczona (ryzykowne: Kobieta gracz)
  • przyjaciel/kolega/koleżanka
  • dziadek/babcia
  • wujek/ciocia
  • kuzyn/kuzynka
  • alkoholik
  • narkoman
  • osoba bezdomna

Możesz nieświadomie zostać mułem pieniężnym, jeśli twoja tożsamość zostanie skradziona.

Zapobieganie kradzieży tożsamości sprowadza się najczęściej do dbania o prywatność danych z twojego telefonu/komputera/Internetu/drukarki czy dowodu tożsamości:

  1. Telefon / Komputer
    • Jeśli ktoś dzwoni z prośbą o informacje wrażliwe, poproś o możliwość oddzwonienia i sprawdź czy numer, z którego dzwoni, jest na liście oficjalnych numerów firmy.
    • Zainstaluj dobry program antywirusowy.
    • Przed wyrzuceniem lub sprzedażą dysku twardego czy telefonu, zrób mu twarde czyszczenie danych (wymaga specjalnego programu).
    • Nie odpowiadaj na emaile, które są spamem. Uważaj na podszywanie się pod wiarygodne emaile/strony: patrz phishing.
    • Nie klikaj w linki od niezaufanych osób: weryfikacja bezpieczeństwa adresu URL (można najechać myszką nad ten link, by zobaczyć, że prowadzi do zaufanej strony virustotal.com i zweryfikować bezpieczeństwo dowolnego linku).
    • Nie wysyłaj żadnych dokumentów e-mailem (np. CV) osobom, których nie znasz albo osobom o niskiej wiarygodności. Poważne organizacje nie będą o nie prosić.
  2. Internet
    • Nie używaj zapamiętywania haseł/kart w serwisach zawierających twoje dane wrażliwe. Hasła powinny być “mocne” i nie powielane w wielu miejscach.
    • Nie podawaj publicznie swoich danych wrażliwych. Nie podawaj publicznie terminu/godzin swoich nieobecności w domu (np. kiedy jedziesz na wakacje).
    • Unikaj korzystania z niezabezpieczonych sieci Wi-Fi. Nie podawaj ważnych danych ani haseł w takiej sieci, bo są widoczne dla innych osób.
    • Sprawdzaj od czasu do czasu historię transakcji, czy nie ma tam podejrzanych transakcji (zwłaszcza kredytów).
    • Klawiatura komputera nie powinna być widoczna (przez okno twojego bloku/domu), gdy na niej piszesz
  3. Drukarka
    • Niszcz dokumenty przed wyrzuceniem ich.
  4. Dokumenty tożsamości
    • Skany dokumentów opisuj przed wysłaniem wg wytycznych określonych w artykule weryfikacja tożsamości.
    • Skany dokumentów dla banków powinny być robione z odpowiednią “karteczką” i ułożone tak, by nie dało się jej “wyciąć” ze skanu. Większość banków będzie robiła z tym problem. Powinieneś znać swoje prawa, aby móc negocjować w tej sprawie.
    • W przypadku zagubienia lub kradzieży dokumentu tożsamości powinieneś wykonać szereg czynności, aby zapobiec szkodom.
    • Skrzynka pocztowa powinna być wystarczająco zabezpieczona.

8.2. Czy kryptowaluty są używane do prania pieniędzy?

Najbardziej popularna waluta bitcoin uchodziła za anonimową w początkach swojego istnienia. Jej kod jest jednak jawny i można prześledzić historyczne transakcje. Z uwagi na to, że można sprawdzić dla konkretnego adresu wszystkie transakcje, uważa się, że osoby używające bitcoina są możliwe do identyfikacji, jeśli na którymś etapie, uda się przypisać tożsamość do adresu bitcoin.

Kryptowaluta Monero jest powszechnie uważana za tą, która zapewnia największą anonimowość.

Literatura

[1] Pranie pieniędzy – Wikipedia

Zobacz też:
Najlepsze bonusy
Weryfikacja tożsamości

Polecany bukmacher:

Fortuna Zakład bez Ryzyka do 600 zł Możesz zagrać Piękna Złota pani na żółtym tle wyciąga do ciebie dłoń z uśmiechem trzymając się pod bok

Czy ten artykuł był pomocny?

Przepraszamy.

Jak możemy poprawić artykuł?

Dziękujemy za przesłanie opinii.